Patyczak rogaty jest szczególnie polecany dla początkujących hodowców Patyczak to ciekawy, egzotyczny owad, który swoim wyglądem do złudzenia przypomina gałązkę lub łodyżkę rośliny. Nie jest wyjątkowo wymagający, można go więc amatorsko hodować w domu, w odpowiednio przygotowanym terrarium. Obecnie bardzo popularnym, niekłopotliwym gatunkiem hodowanym w Polsce w warunkach domowych jest patyczak rogaty. Spis treściPatyczak rogaty - charakterystyka i występowanieWymagania patyczaka rogategoTerrarium dla patyczakówTryb życia i zachowanie patyczakówCo jedzą patyczaki?Rozmnażanie patyczaków Patyczak rogaty - charakterystyka i występowanie Patyczak rogaty (Medauroidea extradentata) to owad z rzędu straszyków, typ - stawonogi pochodzący z wilgotnych lasów równikowych południowo-wschodniej części Półwyspu Indochińskiego - regionu obejmującego tereny Wietnamu, Laosu i Kambodży. Jego różne odmiany można spotkać także w Indiach i Australii. W środowisku naturalnym owady te żyją wśród liści eukaliptusa, którymi się żywią. Posiadają aparat gębowy typu gryzącego służący wyłącznie do przyjmowania pokarmu. Wielkość owadów waha się od 5 do 35 cm długości ale w warunkach naturalnych potrafią dorastać nawet do 50 cm. Samice patyczaka rogatego: mają ok. 10 cm długości, są bezskrzydłe, ich patykowate ciało pokryte jest zielonymi plamkami i drobnymi wypustkami. Na przednich odnóżach widoczne są zrogowacenia w kształcie zębów piły, tylne odnóża są dłuższe od odwłoku. Na głowie samica ma czułki, rogi oraz wypukłe oczy. Dorosłą samicę odróżnimy od samca po mocno rozszerzonym odwłoku, wypełnionym jajami. Samce patyczaka rogatego: są mniejsze, osiągają maksymalnie 7 cm długości. Mają długie odnóża z białawymi stawami, dłuższe od samic czułki, nie mają natomiast rogów. Ich ciało jest gładkie, a odwłok zakończony jest narządem kopulacyjnym. Inne nazwy Patyczaka rogatego to patyczak indochiński, patyczak annamski, igielnik. Patyczaki do perfekcji opanowały sztukę kamuflażu. Przybierają kolor w zależności od otoczenia, w którym żyją – od zielonego do brązowego (zjawisko mimikry). Autor: GettyImages Patyczaki do perfekcji opanowały sztukę kamuflażu. Przybierają kolor w zależności od otoczenia, w którym żyją – od zielonego do brązowego Wymagania patyczaka rogatego Patyczaki rogate to bezkręgowce bardzo dobrze nadające się do hodowli w domowych warunkach. Wystarczy im prawidłowo przygotowane terrarium i właściwe pożywienie. Do prawidłowego rozwoju owad oprócz pokarmu musi mieć zapewnioną także odpowiednio wysoką temperaturę i wilgotność powietrza. Owady są najaktywniejsze w nocy i o wczesnych godzinach porannych. W ciągu dnia nieruchomieją na wiele godzin. Ich aktywności sprzyja prawidłowe zacienienie oraz duża wilgotność. W warunkach naturalnych żyją i żerują pośród roślinności w lasach, na łąkach, polach i nieużytkach. Owady w niewoli żyją około roku. Długość życia owada zależy od warunków panujących w terrarium oraz od jakości pokarmu. Patyczaki rogate nie są w stanie zrobić człowiekowi krzywdy, dlatego bez obaw można je brać na ręce. optymalna temperatura dla patyczaka Optymalna dla nich temperatura do życia to około 21-23°C. optymalna wilgotność dla patyczaka Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie od 70 do 80%. Aby zapewnić optymalną wilgotność, każdego dnia rozpylamy do wnętrza terrarium oraz na jego ścianki wodną mgłę o temperaturze pokojowej. Aby zapobiec powstawaniu kamienia na szybach, można do tego celu stosować wodę destylowaną. Ze względu na składane przez owady jajeczka, którym szkodzi bezpośrednie zalanie wodą, powinno się przede wszystkim spryskiwać ścianki terrarium, w mniejszym stopniu podłoże. odpowiednie oświetlenie dla patyczaka Oświetlenie nie ma większego wpływu na rozwój owadów, wystarczające jest światło dzienne. zapewnienie patyczakowi odpowiednich warunków zimą Zimą owady można dogrzewać np. żarówką zamontowaną w pokrywie terrarium, a właściwą wilgotność zapewni obficie zraszane podłoże. Autor: GettyImages Patyczaki rogate nie wydzielają nieprzyjemnych zapachowych substancji obronnych Terrarium dla patyczaków Decydując się na hodowlę patyczaków, w pierwszej kolejności należy zastanowić się nad liczbą owadów, które chcemy kupić, gdyż od niej zależy wielkość terrarium. Więcej owadów wygląda ciekawiej, ale zbyt małe terrarium może spowodować, że owady staną się agresywne względem siebie. Dno terrarium najlepiej wyłożyć ligniną, cienką warstwą wyprażonego torfu lub włókniną kokosową. Wszystkie te materiały po namoczeniu w wodzie pozwolą utrzymać odpowiednią wilgotność podłoża. Do środka terrarium wkładamy i instalujemy gałązki, rozmieszczając je stabilnie i w miarę możliwości naturalnie, tak aby owady mogły się po nich wspinać. Gałązki powinny sięgać do górnej części terrarium, umożliwiając patyczakom prawidłową wylinkę. Terrarium można też wypełnić żywymi roślinami. Do terrarium wstawiamy naczynie z nasączoną watą lub niewielką ilością wody, w którym umieszczać będziemy codziennie świeże pożywienie. Tylną i boczne szyby można wykleić korkiem lub specjalnym, naturalnie wyglądającym tłem. Ważny jest również swobodny przepływ powietrza, które uchroni przed powstawaniem pleśni. Nie zapomnijmy zabezpieczyć górnej części terrarium gęstą siateczką, firanką, gazą lub moskitierą, która uniemożliwi owadom ucieczkę. Autor: GettyImages Decydując się na hodowlę patyczaków, należy zastanowić się nad liczbą owadów, które chcemy kupić, gdyż od niej zależy wielkość terrarium Jako terrarium dla patyczaków może nam posłużyć plastikowy lub szklany pojemnik, duży słój lub akwarium, o ile zapewni to patyczakom odpowiednio dużą przestrzeń. Najlepiej sprawdzi się specjalnie do tego celu zakupione terrarium, z odpowiednią wentylacją. Powinno być ono co najmniej 3 razy większe od długości dorosłego osobnika. Dla 4 dorosłych patyczaków wystarczające będzie terrarium o rozmiarach około 35 x 35 x 30 cm. Dla każdego kolejnego trzeba przeznaczyć co najmniej 1 litr pojemności. Tryb życia i zachowanie patyczaków Owady podczas wzrostu linieją, gdyż muszą co jakiś czas zrzucać chitynowy pancerz, który nie rośnie razem z nimi. Zanim patyczak osiągnie dojrzałość płciową, przechodzi kilka wylinek: samica sześć a samiec pięć. Na kilka dni przed linieniem patyczak przestaje jeść, wchodzi na czubek gałązki i przestaje się poruszać. Podczas wylinki najlepiej nie niepokoić owada, nie próbować wyjmować go z terrarium. Widocznym znakiem przejścia wylinki jest powiększenie się rozmiarów owada. Po kilkunastu godzinach od wylinki owad zaczyna z powrotem intensywnie żerować. Odstępy między kolejnymi wylinkami są uzależnione od ilości i jakości pokarmu. Po zakończeniu wylinki patyczak najczęściej zjada swój stary pancerzyk, gdyż zawiera on wiele potrzebnych mu składników odżywczych. Prawidłową wylinkę ułatwia wysoka wilgotność powietrza. Zbyt mała wilgotność może uniemożliwić owadowi prawidłowe opuszczenie wylinki. Aby zapewnić owadom odpowiednie warunki wylinki, należy obficie spryskać terrarium dużą ilością wody. Zmiana barwy owada nie jest natychmiastowa. Niewskazane jest częste przenoszenie patyczaków na podłoża różniące się kolorem, gdyż częsty wysiłek, który muszą włożyć w zmianę wyglądu, niekorzystnie odbija się na ich kondycji. Patyczaki rogate starają się jak najlepiej zamaskować. Zamierają w bezruchu lub poruszają się jednostajnie, udając gałązkę na wietrze. Reagują też na drgania podłoża. Co jedzą patyczaki? Patyczak rogaty to owad roślinożerny o małych wymaganiach, nie lubiący różnorodności w pożywieniu. Gustuje w liściach i łodygach drzew oraz krzewów leszczyny, dębu, morwy, jeżyny, maliny, poziomki, truskawki, bluszczu pospolitego, dzikiej róży, a także liściach melisy, bzu, bazylii, babki czy sałaty masłowej. Najlepiej jest gdy owady przez całe swoje życie dostają do jedzenia jeden, dwa gatunki roślin. Pokarm wstawiamy do terrarium w pojemniku z odrobiną wody. Patyczaki powinno się przyzwyczaić do jednego lub dwóch rodzajów pokarmu. Wszelkie zmiany w menu są niekorzystne dla zdrowia owadów. Jeżeli już musimy zmienić pokarm, to przez pewien czas przyzwyczajajmy patyczaki, podając im oba rodzaje jedzenia – stare i nowe. Zimą możemy karmić owady roślinami uprawianymi w doniczkach lub stosować pokarm mrożony. Przed zamrożeniem rośliny dzielimy na małe porcje, które będzie można sprawnie podać do zjedzenia. Przed umieszczeniem w terrarium pokarm rozmrażamy, opłukując bieżącą, zimną wodą. Każda roślina, bez względu na to, czy jest świeża czy mrożona, przed podaniem musi być dokładnie umyta. Nie należy wystawiać terrarium z patyczakami na bezpośrednie działanie słońca, bo może to doprowadzić do przegrzania i śmierci owadów. Autor: GettyImages W środowisku naturalnym patyczaki rogate żyją wśród liści eukaliptusa, którymi się żywią. Posiadają aparat gębowy typu gryzącego służący wyłącznie do przyjmowania pokarmu Rozmnażanie patyczaków Patyczaki mogą się rozmnażać na dwa sposoby: płciowo i partenogenetycznie. W drugim przypadku, który jest powszechny w hodowlach, potomstwo wykluwa się z niezapłodnionych jaj. Dzieje się tak dlatego, gdyż samce w niewoli występują bardzo rzadko. Samica składa dziennie od 4 do 8 jaj, które zakopuje w podłożu, pozostawia na powierzchni lub przykleja do liści. Jaja są niewielkie (1,5 mm szerokości i 2,5 mm długości), mają owalny kształt, są gładkie, koloru brązowego z czarną pokrywką i szarożółtymi plamkami. Jajeczka najlepiej przenieść do osobnego pojemnika - inkubatora, w którym utrzymujemy stałą wilgotność i temperaturę. Młode owady wykluwają się po około 2-3 miesiącach inkubacji. Samica patyczaka w ciągu swojego życia składa około 300 jaj. Optymalna temperatura do rozrodu to ok. 28°C. Po wykluciu patyczaki mają ok 10 mm długości, są koloru szarego. Młode osobniki zaczynają szybko wędrować w poszukiwaniu schronienia. Przez pierwsze dni nie przyjmują pokarmu, rozprostowują się i pompują ciało powietrzem. Wraz z kolejnymi wylinkami przybierają barwę otoczenia: od brązowej do zielonej. Trzeba bardzo uważać podczas przenoszenia młodych owadów, gdyż są one bardzo delikatne. Quiz ogrodniczy Pytanie 1 z 10 1. Roślina mylnie nazywana mleczem, bujnie kwitnąca na żółto na trawnikach, to: mniszek pospolity nagietek lekarski wilczomlecz nadobny

Ptasznik goliat (Theraphosa blondi), zwany też ptasznikiem gigantem, uważany jest za jednego z największych żyjących pajęczaków. Jego masa może wynosić do 250 gramów, a rozstaw odnóż do około 30 centymetrów. Gatunek jest agresywny i średnio jadowity – ukąszenie zazwyczaj skutkuje wymiotami, nudnościami i skurczami mięśni.

W miastach tuż pod naszym nosem tętni życiem świat równoległy, zamieszkany nie tylko przez karaluchy, szczury i gołębie, ale też przez lisy, dziki, szopy pracze, a nawet papugi. Jakie zwierzęta można spotkać w miastach i co zrobić, by to sąsiedztwo nie było problemem wyjaśniają naukowcy z Zielonej Góry i Poznania. "Nikogo nie zaskakuje, że w miastach w nocy można spotkać lisa, a na przedmieściach pasą się dziki. Ale coraz częściej zaglądają tam również inne zwierzęta. Na obrzeżach zaczynają się pojawiać ptaki drapieżne, np. krogulce. Zdarzają się też ssaki w naszej faunie niebezpieczne, jak jenoty czy szopy pracze" - opowiada w rozmowie z PAP Krzysztof Dudek z Instytutu Zoologii Uniwersytetu Przyrodniczego (IZ UP) w Poznaniu. Bocian czarny fot. Felix Bronnimann - Co przyciąga zwierzęta do miast? Na obrzeża miast zwierzęta te ściąga dostępność pokarmu. Wyrzucane przez ludzi śmieci i niezabezpieczone śmietniki to pierwszorzędna stołówka. I choć dostępny w niej pokarm jest niskiej jakości, pozwala przeżyć w mieście łatwiej niż poza nim. Zwierzęta ciągną do miast między innymi dlatego, że łatwiej tam o kryjówki i miejsca lęgowe. "W terenie dzikim liczebność ptaków często ogranicza nie tyle dostępność pokarmu, co miejsce, gdzie można zbudować gniazdo - ukryte i zabezpieczone przed drapieżnikami. W miastach takich miejsc nie brakuje - szczelin w murach, załomów, zakrzaczeń. Dlatego ptaki mogą tu żyć w znacznie większych zagęszczeniach, niż na terenach niezurbanizowanych" - zaznacza Krzysztof Dudek. W przypadku mniejszych zwierząt ważny jest też fakt, że w miastach łatwiej jest odchować młode, bo mniejsza jest tam presja drapieżników. W efekcie miejskie populacje zwierząt często powiększają się szybciej, niż analogiczne grupy na terenach przyległych. I choć w miastach nie brak jest zagrożeń (takich jak ruch samochodowy czy koty) - ptaki radzą sobie tam znakomicie. Jakie gatunki dzikich zwierząt można spotkać w mieście? W miastach systematycznie pojawiają się kolejne gatunki. Do takich nowości Krzysztof Dudek zalicza bociany czarne - gatunek dotychczas skryty, płochliwy, obecny tylko w leśnych ostępach. "Tymczasem w ostatnich latach bociana czarnego mieliśmy nawet w pobliżu naszego uniwersytetu, w Parku Sołackim, w centrum Poznania" - mówi biolog z IZUP. Kiedy Krzysztof Dudek poszukał w internecie doniesień z innych miast - okazało się, że bociany czarne systematycznie obserwowane są w kilku dzielnicach w Warszawie i w innych dużych miastach, gdzie żerują na stawach! "Były też doniesienia, że w miastach, na terenach podleśnych, znajdowano żmiję zygzakowatą. Takie informacje budzą panikę wśród ludzi, którzy boją się węży w ogóle, a żmij w dwójnasób. Takie doniesienia są jednak stosunkowo rzadkie. I warto wiedzieć, że wąż w mieście to niemal na pewno zaskroniec. Nie trzeba się go bać" - mówi Krzysztof Dudek. Do ciekawostek faunistycznych należy papuga aleksandretta obrożna, coraz liczniejsza w miastach Europy południowej i zachodniej, która ostatnio daje się zauważyć także w polskich miastach. Dwa takie ptaki widywane są systematycznie np. w Luboniu pod Poznaniem. Zoologów z UP pytano nawet, czy ktoś może przyjechać i je odłowić. Dzik fot. Hanne Hasu - Czy sąsiedztwo dzikich zwierząt może być dla ludzi niebezpieczne? "Niebezpieczne mogą być dziki, które wychodząc do miast dużymi grupami mogą powodować wypadki komunikacyjne - mówi Krzysztof Dudek. - Teoretycznie również lisy, nietoperze albo inne ssaki mogą przenosić wściekliznę, ale w rzeczywistości jest to zjawisko marginalne. Choroba ta jest co prawda obecna w środowisku naturalnym, ale do narażenia człowieka dochodzi niezmiernie rzadko. W ostatnich dziesięcioleciach było zaledwie kilka przypadków wścieklizny u ludzi". Dzikie zwierzęta za wszelką cenę unikają kontaktu z człowiekiem. "Spotykane w miastach lisy prędzej uciekną, niż zdołamy je zauważyć. Tak naprawdę ludzie częściej są narażeni na pogryzienie przez domowego psa czy kota, niż przez dzikie zwierzę" - mówi Krzysztof Dudek. Obecność zwierząt w miastach może jednak oznaczać konflikty. Ich przyczyną są jednak z reguły zachowania i strategie człowieka - zauważają biolodzy. Zwierzęta trafiają bowiem do miast głównie wtedy, gdy te intensywnie się rozrastają i wchłaniają dzikie dotychczas tereny. Niektóre zwierzęta - np. dziki czy lisy - sami ściągamy do miast, wyrzucając odpadki i nie zabezpieczając śmietników. "Choć w Świnoujściu stoją wielkie tablice informujące turystów, żeby nie dokarmiać dzików, stanowiących coraz większy problem - to ludzie i tak zostawiają bułki, żeby dzieci mogły z bliska zobaczyć dziki. Potem turysta wyjeżdża, a mieszkańcy zostają z dzikami" - mówi przyrodnik. Podobnie jest z gołębiami: jedni ludzie je dokarmiają, inni mają pretensje do władz miasta, że jest brudno. Krzysztof Dudek przypomina przeprowadzone w Zielonej Górze badanie ankietowe dotyczące nastawienia ludzi do gołębi. Okazało się, że połowa ludzi lubi je i dokarmia, a połowa ich nie znosi i chętnie by się ich pozbyła. Można powiedzieć, że Polacy są pod tym względem w ogóle podzieleni: części zwierzęta przeszkadzają, a część chce ich w miastach. I choć wprowadza się zabezpieczenia przed ptakami, np. siatki czy kolce - zawsze znajdą się ludzie, którzy będą sypać jedzenie. Eksperci podkreślają, że w konfliktach na linii ludzie - zwierzęta, stroną poszkodowaną są zwykle tylko te drugie. Tak jest w przypadku nietoperzy - ssaków wręcz pożądanych w miastach, które z powodu działań człowieka tracą siedliska, a do tego są zabijane przez koty. Podobnie jest z pożytecznymi płazami. Choć ludzie w miastach specjalnie ich nie zwalczają, płazy i tak tracą w razie podejmowania inwestycji budowlanych, kiedy zajmowane są tereny zielone - naturalne miejsce ich życia. Gołąb fot. kurdt33 - Są też plusy! Tymczasem obecność zwierząt w miastach bywa dla nas zbawienna - piszą naukowcy. Ptaki (np. jerzyki, jaskółki) czy nietoperze zjadają miliony dokuczliwych much, komarów i meszek. "Można sobie wyobrazić, co by się działo, gdyby nagle - np. poprzez likwidację ich siedlisk tych ptaków i nietoperzy w miastach zabrakło - pojawiła się plaga owadów. Na szczęście ludzie zaczęli sobie z tego zdawać sprawę. Głównie za granicą, choć i w kilku miastach Polski, zaczęły się pojawiać budki lęgowe dla nietoperzy" - mówi Krzysztof Dudek. Pozytywna może być nawet obecność gołębi, gatunku uznawanego w miastach za kontrowersyjny. Część naukowców zwraca uwagę, że gołębie wyjadają zostawiane przez ludzi resztki, np. w pobliżu ogródków restauracyjnych. Gdyby gołębi zabrakło, ich miejsce szybko zajęłyby szczury. Przeczytaj poradnik! Różnorodnym, często zaskakującym gatunkom obecnym w miastach jest poświęcona nowa książka - poradnik pt. "Zwierzęta konfliktowe w miastach", napisana przez Krzysztofa Dudka, prof. Piotra Tryjanowskiego - dyrektora IZUP oraz prof. Leszka Jerzaka - kierownika Katedry Ochrony Przyrody Uniwersytetu Zielonogórskiego. Publikacja dostępna jest online. Książka Krzysztofa Dudka, Leszka Jerzaka i Piotra Tryjanowskiego ma formę poradnika i zawiera wskazówki dotyczące bezkonfliktowego współistnienia w miastach. "Chcielibyśmy zaproponować rozwiązania, które pozwolą nam obok tych zwierząt żyć; jak łagodzić konflikty i zapobiegać problemom - tak, by zwierzętom nie szkodzić" - mówi Krzysztof Dudek. Publikacja zawiera też informacje nt. różnych grup zwierząt, ich statusu związanego z ochroną oraz wskazówki, co zrobić ze znalezionym rannym zwierzęciem (zamieszczono np. wykaz ośrodków rehabilitacji zwierząt w Polsce). Poradnik wydała Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim. 2017-01-26Źródło: Anna Ślązak PAP - Nauka w Polsce zdjęcie tytułowe: Alexandre Vanier -

Nie ma raczej szans, że nagle przyleci nam desant aleksandrett z Berlina czy z innej części Europy, by zamieszkać w Poznaniu czy w Rzeszowie. Papugi to straszne mieszczuchy. Są leniwe. Jeśli żyją w Londynie czy Amsterdamie, bo tam zostały wypuszczone z niewoli, to raczej z tych miast już nie wyemigrują do Manchesteru czy Brukseli.

Patyczak - od czego zacząć? Choć istnieje mnóstwo gatunków patyczaków, te, które są najczęściej hodowane w domach to patyczak rogaty oraz patyczak indochiński. Bardziej egzotyczne i nieco trudniej dostępne, ale wciąż hodowane gatunki to straszyk australijski, patyczak czerwonoskrzydły wywodzący się z Tajlandii, patyczak skrzydlaty pochodzący z Malezji, patyczak peruwiański czy masywny straszyk nowogwinejski. Jeśli nie mamy doświadczenia w hodowli patyczaków, najlepiej - dla własnej wygody i dobrostanu zwierząt - zacząć od hodowania patyczaków rogatych lub patyczaków indochińskich. Hodowla patyczaków nie należy do najtrudniejszych. Przeciwnie, te owady zawdzięczają popularność nie tylko swojemu interesującemu wyglądowi, lecz także stosunkowo niewielkim wymaganiom. Nie znaczy to oczywiście, że wystarczy je trzymać w dowolnym pojemniku i karmić zieleniną, która rośnie na osiedlowym trawniku. Jak więc wygląda hodowla patyczaków w warunkach domowych? Najważniejsze to znać ich zwyczaje, wiedzieć, skąd pochodzą i jakie warunki w związku z tym są dla nich optymalne. Patyczak to owad, który na wolności żyje w ciepłym i wilgotnym klimacie, takie też warunki preferuje. Większość gatunków toleruje temperaturę 18-25 stopni Celsjusza, a więc temperaturę pokojową. Ciepłolubne gatunki mogą wymagać dodatkowego ogrzewania - samego terrarium, a nawet całego pomieszczenia. Patyczak potrzebuje też wilgoci - by mu ją zapewnić, nie potrzebujemy specjalnych urządzeń czy systemów. W przypadku najpopularniejszego w hodowli patyczaka rogatego lub patyczaka indochińskiego wystarczy 2-3 razy dziennie spryskać jego terrarium wodą za pomocą zwykłej butelki ze spryskiwaczem. Dobrze też, by miały wilgotne podłoże. Jakie? O tym niżej. Terrarium dla patyczaka Ta kwestia wymaga osobnego potraktowania, bo trzeba pamiętać, że w przypadku wyboru terrarium dla naszego patyczaka wszystko zależy od tego, jaki to gatunek i jaką planujemy obsadę, czyli ile osobników zamierzamy hodować. Jeśli chcemy, by nasze patyczaki się rozmnażały, najlepiej jest hodować jednego samca i kilka samic. W innym przypadku lepiej postawić wyłącznie na samice. Ogólna zasada jest taka, że wymiary terrarium powinny mieć wysokość, długość i szerokość, które co najmniej kilka razy (4-krotnie) przekraczają długość największego osobnika. Druga kwestia związana z urządzaniem terrarium dla patyczaka to podłoże. W jego roli świetnie sprawdza się torf, ale też ziemia, substrat kokosowy czy papierowe ręczniki. Podłoże powinno być wilgotne. W hodowli patyczaków istotna jest również wentylacja - jeśli zamierzamy hodować je w akwarium, powinniśmy je przykryć wyłącznie siatką (moskitierą), która da patyczakom dodatkową przestrzeń do poruszania się. Profesjonalne terraria mają dziurki w ścianach z boku i tyłu przy podłożu. Ostatni element urządzania terrarium dla patyczaka to wystrój, czyli gałązki i łodygi z liśćmi, patyki i kawałki kory po których będą mogły się poruszać i chodzić. Raz w tygodniu powinniśmy sprzątać terrarium - opróżniać je z obgryzionych gałęzi i odchodów oraz ewentualnych jajeczek, które złożyły. Co jedzą patyczaki? Patyczaki rogate w swoim naturalnym środowisku żyją na drzewach i krzewach eukaliptusowych i to właśnie liście tej rośliny stanowią ich pokarm. W Polsce są raczej niemożliwe do zdobycia, ale nie jest to problem - istnieje sporo gatunków roślin, których liście patyczaki jedzą równie chętnie. Ważna uwaga: To mit, że patyczaki jedzą „cokolwiek”. Nie służy im też różnorodność w diecie. Najlepiej więc karmić je przez cały czas jednym lub dwoma rodzajami liści. Co zatem jedzą patyczaki? Przysmakiem tych w stu procentach roślinożernych zwierzątek są liście jeżyn i malin, ale lubią też liście róży, truskawki, poziomki, a zimą nawet bluszczu czy rododendronu. Patyczaki nie przepadają za bazylią, choć również mogą ją jeść. Liście, którymi karmimy patyczaki, powinny być dokładnie umyte i jak najlepszej jakości, tzn. pochodzić z upraw czy roślin, które nie są hodowane z użyciem silnych pestycydów i wolne od zanieczyszczeń. Jeśli dysponujemy własnym ogrodem, działką lub balkonem albo nawet miejscem w domu na doniczki, warto samemu hodować rośliny, których liście lubią patyczaki. Patyczaki - co jedzą, gdy jest zima? Na szczęście patyczaki nie są wybredne w kwestii świeżości - to co jedzą, można z powodzeniem zamrozić, by mieć zapas na jesień i zimę. Jeśli karmimy je np. liśćmi jeżyn, możemy po prostu zebrać ich większą ilość w sezonie, a później trzymać je w zamrażarce. Ważne, by nie upychać zbyt dużej ilości liści w worku - nie powinny być zgniecione czy połamane. Najlepiej i najwygodniej więc mrozić je np. w plastikowych pudełkach. Istnieją jednak gatunki jeżyny zimozielonej i ligustru - takie liście, o ile nie będzie mrozu, można pozyskiwać przez cały rok. Można na nie trafić w lasach czy niektórych parkach. Ile żyją patyczaki? Większość owadów żyje - jak na zwierzęta domowe - krótko. Patyczaki nie są tu wyjątkiem, przeciętnie żyją około 12 miesięcy (rok). Zdarza się jednak, zwłaszcza w niewoli, że dożywają 18 miesięcy (półtora roku). Trzeba mieć przy tym na uwadze, że to samice żyją dłużej. Jeśli nasze okazy to samce, trzeba liczyć się z tym, że mogą nie dożyć nawet 12 miesięcy. Samice hoduje się jednak najczęściej - w przypadku niektórych, wymagających gatunków to jedyna opcja. Jak odróżnić samicę patyczaka od samca? Każdy gatunek ma swoją specyfikę, ale ogółem samica jest większa od samca - w przypadku patyczaka rogatego o kilka centymetrów (z czułkami może osiągnąć nawet 16 cm długości, samo ciało - 9 cm. Samce dorastają do 7 cm). Patyczaki - cena. Ile kosztuje patyczak? Na to pytanie trudno oczywiście odpowiedzieć jednoznacznie, bo wszystko zależy od sprzedawcy i gatunku, który chcemy kupić. Patyczaki rogate często są dostępne… za darmo, bo są popularne, dość łatwo się rozmnażają i wielu hodowców po prostu je rozdaje. Takich ofert nie brakuje na serwisach typu OLX czy grupach na Facebooku. Na platformach aukcyjnych jak Allegro znajdziemy oferty, gdzie cena za patyczaka zaczyna się już od złotówki, zaś w sklepach zoologicznych kosztują po kilka zł (np. 8 zł za sztukę) - w przypadku najpopularniejszych gatunków. Za te bardziej egzotyczne - np. straszyka australijskiego - trzeba zapłacić już nawet kilkadziesiąt złotych (np. 40 zł za sztukę).

czy patyczaki żyją w polsce